Vil du'kje, so skal du...

Alle Guds skapnader vert styrde av to ting: Instinkt og hormon.
Mennesket er ikkje noko undantak i so måte.
Vær no ærleg med deg sjølv og spør deg: "Kva gjer me her på Jordi", og "Kva ynskjer eg å gjera her på Jordi?"
Svaret på det fyrste er: "Me et, søv, formeirer og forsvarar oss".
Svaret på det andre kan nok variere noko, men alt kokar ned til dette; me handlar av instinkt for å få dekt turftene våre, og hormoni hjelper oss til millom anna å føre slekti vidare og verte fryktlause idiotar når nokon trugar territoriet vårt.

Kvar vil eg so med dette?
Jau, eg kom til å tenkje på dette av di eg har tenkt ein del på kvifor kvinnfolki slær seg so kokande vrange når dei har månadstidi si. Då er dei sure som sild og krever til og med at me skal respektere dei for det, av di "det berre ER slik!"

Ja, slik er det berre. Det har eg innsett. Men kvi er det slik? Har dette nokon funksjon i kampen for å overliva?
Eg trur det, for kva er einaste botemiddelet mot menstruasjon?
Jau, bortsett frå alder og toppidrett, er den sikraste medisin graviditet.
Mi tese går altso ut på at kvinnfolka sine lunefulle påfunn er naturen sin måte og straffe oss mannfolk på, av di me ikkje har sett til at dei har vorte gravide, og altso fører slekti vidare.

Ikkje berre har me vorte laga slik at me ynskjer å gjera slikt som lyt til om ein skal verta fleire, men jammen er det utligna ein straff som ventar på oss, om me ikkje greier å fullføre oppdraget.

Vil du'kje, so skal du...